Peter en Kees bezweken op de dijk aan de kou

,,Nog een keer handen schudden Simon. En even langer vasthouden, zodat we er een goed shot van kunnen maken. Ja, prima. En dan mag die meneer met de snor even uitbundig lachen. Simon, jij ook.” Filmmaker Tjeerd Muller en zijn team hebben de recreatiezaal van groepshotel De Schouwsche Boer in Nieuw-Haamstede omgebouwd tot rokerig café. Aan tafel zitten vijf mannen van de Loterijvereniging; zoals op die bewuste zaterdagavond 31 januari 1953 in de toenmalige Heerenkeet bij Moriaanshoofd.

De 21-jarige Annie helpt haar vader Simon Hart in de bediening. Onderweg op haar fiets uit Renesse, had ze al gemerkt dat de wind flink begon aan te wakkeren. Maar och, ze had grotendeels windje mee en het waait wel vaker stevig in Zeeland. Anniek de Bakker uit Middelburg speelt de rol van Annie Kooman-Hart. Muller heeft voor zijn film uitgebreid met haar en andere overlevenden en nabestaanden gesproken, om de realiteit van die rampnacht zo dicht mogelijk te benaderen.

De scène’s die worden nagespeeld, gaan grotendeels over het wel en wee van de families Blom en Verboom. We zien ook mosselvissers in hun reddende rol. Voor Peter en zijn broertje Kees Blom kwam die hulp te laat. Ze bezweken -ingesloten door het water in de Schelphoek- op de dijk aan de kou. Hun hoogzwangere moeder beviel niet veel later van een gezonde zoon, die ze naar Kees vernoemde. Lenie en haar zus Pietje Verboom overleefden de dijkdoorbraak als enige kinderen uit een gezin van zeven. Muller laat zien hoe zij het geluk hadden niet verder door het kolkende water te worden meegesleurd en op een dak konden klimmen.

Voor zijn film kan Muller bouwen op zo’n dertig figuranten uit de regio. Teksten hoeven ze niet te leren, daar zorgt de voice-over voor. ,,Dus dat is wel makkelijk”, glimlacht Annie(k). Ze loopt voor de zoveelste keer op met een dienblad om de heren van de Loterijvereniging hun borrel uit te serveren. ,,Maar ik heb me wel een beetje proberen te verdiepen in mijn rol. Ik weet dat Annie zwanger was en dat ben ik toevallig ook. Verder heb ik veel gelezen over de ramp. Alleen van de Schelphoek had ik eerlijk gezegd nog nooit gehoord. Ik vind het echt superleuk om aan deze film mee te doen.”

Voor de re-enactmentscènes trekt Muller twee weken uit. De afgelopen week filmde hij onder meer ook op het Veerse Meer bij Arnemuiden. In maart worden de volgende nagespeelde gebeurtenissen opgenomen. Die scènes flankeren straks de interviews met overlevenden en nabestaanden, die de leidraad vormen. Zoals Annie. Haar vader stuurde de heren van de Loterijvereniging tijdig huiswaarts, toen hij in de gaten kreeg dat het water tot extreme hoogte steeg. Annie is die avond niet terug gefietst naar huis, maar blijven slapen in de Heerenkeet. Veilig genoeg, achteraf; en een schuilplek voor vele slachtoffers, onder wie vader en moeder Blom, die door mosselvissers werden binnengebracht. Hun zoontjes hadden ze op de dijk moeten achterlaten. Dood, en in de boot was verder geen plek meer…..

Muller verwacht Stormvloed in de Schelphoek tegen de zomer af te hebben. De dramadocumentaire wordt tijdens Film by the Sea in september aan het grote publiek gepresenteerd.

(PZC 17-02-2018)